Speed Pedelec Review

Die mevrouw had ook de politie kunnen bellen vanuit haar auto. (Je mag hier rustig 112 voor bellen.) Maar dan had ze wel aan de politie mogen uitleggen waarom FreddyH volgens haar achter haar aan was gefietst en even met haar wilde praten door een klein kiertje van het autoraam, en dan had FreddyH zijn verhaal ook mogen doen (hoor en wederhoor). Misschien wilde die mevrouw dat liever niet, want ze weet heel goed wat de aanleiding was.

Zolang FreddyH niet op de ramen heeft staan bonken of als een ontoerekeningsvatbare mafklapper de boel bij elkaar heeft staan brullen, denk ik dat hij er weinig aan kan doen dat die mevrouw zich bedreigd "voelde". Dat is namelijk puur perceptie, al helemaal als deze mevrouw heel goed weet waarom FreddyH een beetje verontwaardigd was: namelijk door haar roekeloze rijgedrag, waarmee ze hem in gevaar heeft gebracht.

Sorry, maar er is feitelijk niks gebeurd en ik heb geen medelijden met deze mevrouw. Ik vind het ook een muts.

Zo zie je maar.
We hebben niet allemaal dezelfde ideeën over wat gezellig is en wat niet.

Ik vind niks aan deze situatie "gezellig". Maar ik ben er wel een groot voorstander van om naar de verantwoordelijkheid van elke betrokkene te kijken. Ik vind dit niet per definitie zielig voor deze mevrouw, enkel en alleen omdat FreddyH even wilde praten n.a.v. een gevaarlijke actie van haar. Ik zie niet in waarom FreddyH haar daar niet op mag aanspreken, zolang hij zich rustig en beleefd gedraagt. (Deze mevrouw mag dus alles in haar auto, maar durft er niet uit als iemand het daar een keer niet mee eens is? Neh.)

Overigens is dit ook één van de bijvangsten van het feit dat automobilisten onze snelheid categorisch verkeerd inschatten: ze snijden je af, of ze toeteren, of doen de ruitenwisservloeistofsproeier aan bij het inhalen en denken daarna wel even bij je weg te kunnen rijden. Maar binnen de bebouwde kom hou je ze makkelijk bij op de Stromer. Ik ben ook weleens achter een vervelende automobilist aan het elastiek blijven hangen. Niet om een praatje te maken, maar wel omdat het lollig is om die ogen steeds naar de binnenspiegel te zien schieten (rijdt-ze daar nou nog?!).

Het aanspreken op zich is prima. Daar zeg ik ook niets van toch?

Maar laten we aub overeenkomen dat we het oneens zijn. Daar is niks mis mee.
Overigens maak ook ik soms situaties met andere weggebruikers mee, waar ik me niet netjes behandeld voel. Beetje ontspannen helpt vaak nog beter dan een opvoedend praatje.

geelfietsje schreef: ↑27 jan 2019, 23:14 Maar laten we aub overeenkomen dat we het oneens zijn. Daar is niks mis mee.

Mee eens. Agree to disagree

Even voor de duidelijkheid: deels ben ik het eens met geelfietsje. Ik snap best dat zij zich bedreigd voelt als een kerel van bijna 2m die ze zojuist heeft afgesneden "ineens" (tussen quotes omdat ze me natuurlijk gewoon in de spiegel achter haar aan zag komen) naast haar staat.

MAAR: ik voelde me ook nogal bedreigd omdat haar dik 1000kg zware voertuig kort voor me naar rechts gaat (ze had niet meer ruimte vanwege de eerder genoemde tegenligger) en vervolgens vol in de rem gaat. Dat afsnijden had ik zien aankomen, die remaktie helemáál niet.

Maar nogmaals: ik snap dat ze zich bedreigd voelt. En dit is zeker niet de eerste persoon waarmee ik even ga kletsen. Wat ik altijd doe is een vriendelijke lach opzetten (ook al voel ik die niet perse) en rustig op het raampje kloppen, of op gepaste afstand even wachten tot hij/zij de auto uitkomt. De reactie is bijna altijd 1 van de volgende 2:
- mensen die oprecht niet doorhadden wat ze gedaan hebben komen met een verbaasde blik uit de auto of doen gewoon het raam helemaal open (voelen zich niet bedreigd of zo, ze hebben immers niet door wat er aan de hand was). Dit levert letterlijk altijd een goed gesprek op, meestal gevolgd door een welgemeend excuus.
- mensen die dondersgoed weten wat er gebeurde voelen zich wel bedreigd, de meesten doen het raampje een paar cm open zodat we wel kunnen praten maar het niet fysiek kan worden. Dit levert dan soms een goed gesprek op, maar ongeveer even vaak niet.

Beide situaties kan ik erg waarderen, het helpt mij ook als ik even mijn verhaal kwijt kan zodat ik met wat minder adrenaline mijn weg kan volgen. Lijkt me voor iedereen beter.

Op het moment dat mensen mij niet te woord durven staan dan is het gewoon duidelijk dat ze weten wat er aan de hand is maar dat ze zich dan ineens niet meer zo stoer vinden. Als alles anoniem, afstandelijk en 1000+ kg vs 130 kg is dan durven ze lomp en gevaarlijk te doen, maar dan ineens gaat de staart tussen de benen. Op dat moment heb ik even geen medelijden meer. Maar ondanks dat heb ik gewoon rustig op haar raampje getikt, heb ik vriendelijk gebaard dat ze het raam een paar cm open kon doen en later heb ik rustig op een paar meter afstand links achter haar auto staan wachten (zodat ze me prima kon zien in haar buitenspiegel).

Edit: en ja dit is zeker grensoverschrijdend gedrag. Maar wie kaatst...

Als ik, telkens ik in gevaar werd gebracht door een andere weggebruiker, 10 minuten de wacht moest houden erbij dan was ik zeker al een jaar van mijn leven kwijt voor niets want iemand die een agressieve rijstijl heeft gaat dit niet zomaar even veranderen omdat iemand hem/haar de les wil spellen. Anyways, that's just my two cents, alle respect voor andere meningen.

Meestal is het even een kort gesprekje, die 10 minuten was ook alleen maar omdat ik die ochtend toevallig tijd had.

Maar het valt me op dat veel mensen gewoon niet beseffen dat ze lomp of gevaarlijk bezig zijn. Vanuit de auto voelt dat immers heel anders... Dus als ik een aantal automobilisten daarmee aan het denken krijg dan wordt het op de weg alweer ietsje veiliger.

Nog belangrijker: ik ben mijn frustratie dan ook kwijt. Dus mijn reis wordt hoe dan ook mooier

Gelukkig dat het snelheidsbesef in bebouwde kom en op de daar beschikbare fietspaden een duidelijkheid geeft, dat de spedelec gebruikers hun gezond verstand gebruiken.