Daniel1975 schreef: ↑19 okt 2018, 21:00 Klopt, maar parkeren zonder koffie.....
Tip: Havenplein in Zierikzee, terras Concordia oid of probeer een verse bolus te scoren.
De bolus ken ik maar al te goed... als 10-jarig Lomitootje toog ik voor het eerst naar Zeeland om het huwelijk van een tante bij te wonen. Zij had op latere leeftijd haar ware Jacob gevonden in een Zeeuwse boer in Serooskerke (Walcheren). Hoewel mijn wiegje in Soest ook tussen de boerderijen stond was dit toch een maatje groter, oorspronkelijker en ruwer. Vrijwel elke schoolvakantie heb ik daar doorgebracht, totaal geen heimwee, elke dag vroeg op om mee te helpen met koeien melken, schuur bouwen, aanhangwagens maken en de rest van de dag rondscheuren op een oude brommer, maar ook voor het eerst auto gereden, alles op eigen terrein uiteraard, tractor rijden met diverse machines en 's avonds ging de diepvriezer open en werd er een doos frikandellen in de frituur gegooid en ging er een krat pils doorheen...
Op mijn 12de hielp ik mee met het binnenhalen van het hooi, ik op de tractor met balenpers, mijn oom achterop de zelfgemaakte aanhangwagen om de verse balen aan te pikken en op de wagen op te stapelen. En dan terug naar de boerderij om de balen met een transporteur (lopende band) vanaf de wagen naar de hooizolder brengen. Zwaar en stoffig werk dus dat allereerste pilsje ging er in als Gods woord in een ouderling.
En dan elke zaterdag ging mijn tante naar de plaatselijke bakker voor verse bolussen, echt een heerlijke traktatie voor bij de koffie, wel daarna even de handen wassen want bolussen plakken nogal van de stroop en suiker.
Op die boerderij heb ik mijn interesse voor (werktuig)bouwkunde ontwikkeld en omdat mijn oom alles zelf maakte heb ik van hem ook alles geleerd: metselen, stucen, beton maken, timmeren, lassen... en hij vond het geweldig om zijn kennis en vaardigheden door te geven.
Toen ik ongeveer 14 jaar was sloeg het noodlot toe, terwijl mijn oom een stuk staal door sleep vatte een emmer met benzine vlam (stond onder een wagen om de lagers schoon te maken, maar was hij vergeten). Om zijn boerderij te redden heeft hij de emmer opgepakt, is ermee naar buiten gelopen en daarbij derdegraads brandwonden opgelopen op hals, borst, armen en benen waardoor hij maandenlang niet kon werken. Samen met enkele familieleden uit de buurt heb ik toen in de zomervakantie het bedrijf gaande gehouden. Maar daarna ging het allemaal bergafwaarts, mijn tante kreeg borstkanker en moest regelmatig naar de Daniel Den Hoed kliniek in Rotterdam voor chemotherapie en bestraling en is desondanks enkele jaren later overleden, mijn moeder (tweelingzusje van mijn tante) heeft toen nog enkele maanden haar man en 2 kleine kinderen (3 en 4 jaar) verzorgd. Vervolgens is er nog blikseminslag geweest (bolbliksem) waarbij een deel van de boerderij verwoest werd, daarna heeft mijn oom de boerderij verkocht en is toen in de bouw gaan werken in Zeist...
Geen happy end... maar ik heb wel prachtige herinneringen aan al die vakanties in Zeeland, de harde wind, de kou, maar ook de mooie zomers met uitstapjes naar Zoutelande, Breezand, Middelburg en Vlissingen. Elke week de Boerderij in de brievenbus met Opa, het heerlijke vlees van eigen koe (hebben we nog steeds), het verzorgen van de dieren, het bouwen van hutten met hooibalen, complete gangenstelsels en dan mijn oom uitdagen... de zware kleiblubber in de herfstvakanties, het binnenhalen van de suikerbieten... man wat een tijd heb ik daar gehad.
Ik ga nog altijd graag naar Zeeland, even een bezoek aan het graf van mijn tante en dan naar de boulevard in Vlissingen voor Michieltje en lekker eten/drinken in de gevangenistoren. En ik ga nooit terug naar huis zonder bolussen mee te nemen.